Naar aanleiding van de oprichting van de bedrijfsgerelateerde wielerclub VC Herryville werd in 1929 een 333 meter lange betonnen velodroom opgetrokken op het braakliggend terrein tussen de elektriciteitscentrale en de tuinwijk. De wielerbaan had een breedte van zes meter en een dikte van twintig centimeter, bestaande uit twee lagen van gewapend beton. De ganse constructie steunde op dwarsbalken die op hun beurt gedragen werden door betonnen pijlers. Het middenplein was bezaaid met gras en werd als voetbalveld gebruikt.

De oprichting van de Koninklijke Vriendenkring der Energiebedrijven – Gent is sterk verbonden met de elektrische Centrale van Langerbrugge, de “Cantine”, het “Casino” met de “Cité Jardin Herryville” en de velodroom. In opdracht van de toenmalige directeur, Léopold Herry, van de C.E.F (Centrales Electriques des Flandres), werd de “Cité Jardin Herryville” gebouwd in 1927. De inhuldiging vond reeds plaats in 1928, zoals het opschrift op de toegangspoort aangeeft. Het was bestemd als afzonderlijke woonbuurt voor kaderpersoneel en meestergasten van de centrale.

Het ontwerp was van de Brusselse architect Eugène Dhuicque, die overigens ook de elektriciteitscentrale tekende en de betonnen velodroom. Het concept beantwoordt aan de principes van de Engelse “Garden City”. De tweegezinswoningen zijn ingeplant in een groene omgeving en omringd door sport- (velodroom, tennisvelden en zwembad) en ontspanningsinfrastructuur (Cantine, club Casino).

De velodroom evenals de “Cantine” werden gebouwd in 1929. De Buffalorenbaan van Parijs stond model voor de kuipvormige velodroom van Langerbrugge. Hij werd opgetrokken voor en door de werknemers van de C.E.F. met als doel ter bevordering van het sportleven van de arbeiders.

Afwisselend vonden er pistemeetings en wedstrijden tussen de personeelsleden plaats. Het binnenplein van de wielerbaan deed ook dienst als voetbalveld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het middenplein omgezet in een moestuin voor de werknemers.

De wielerbaan van Langerbrugge was jarenlang één van de belangrijkste trainingspistes van België, zelfs tijdens de jaren 1950 en 1960 toen er geen wedstrijden georganiseerd werden. Met zijn lange en steile bochten was de baan ook geschikt voor stayers.

De eerste wielerwedstrijd werd verreden in 1930. De bloei van de velodroom duurde een viertal jaren.

Vandaag is er niets over van de Velodroom. Op de locatie is er vandaag het Koppelingsgebied Langerbrugge Zuid. Daar zie je een evocatie van de velodroom.