DeciWalk: Eiland van de Meijer
Afstand: 4,32km
Duur: +1h00
Moeilijkheidsgraad: Makkelijk
Onze beoordeling: ***
Vertrek en eindpunt: in de Sparkstraat, Spui.
Parkeren: Aan de voetbalclub VV Spui is er voldoende plaats
Je kan hier de gpx downloaden.
Afstand: 4,32km
Waarom wandelen?
De Otheensche Kreek is een vrij brede kreek in Zeeuws-Vlaanderen, genoemd naar het dorpje Othene dat inmiddels is opgeslokt door Terneuzen. Het noordelijke gedeelte van de Otheensche kreek ligt momenteel in de stad Terneuzen.
De Otheensche kreek is ooit begonnen als de Notense Geul, een uitloop van de Honte.
De Otheensche kreek is door de jaren heen steeds zoeter geworden en is momenteel een voorraadbekken voor zoet water. De kreek beslaat ongeveer 100 hectare en is gemiddeld drie meter diep, met hier en daar een put van zes meter. Omdat de kreek als zwemwater wordt gezien is er meer controle op de kwaliteit van het water, waardoor de kwaliteit van het water alleen maar toeneemt, wat ook de visstand ten goede komt. Op deze manier is de kreek ook geschikt als viswater.
De wandeling zelf
De Otheensche kreek wordt in tweeën gedeeld door de Kraagbrug. Het zuidelijke gedeelte van de Otheensche kreek is omgeven door natuurgebied. Dit is het Eiland van de Meijer.
Het Eiland van de Meijer is een nog recent natuurgebied(je) en is bijzonder geslaagd.
De wandeling is zeer makkelijk en bijzonder aangenaam. Ze biedt mooie zichten op de Bronkreek en de Otheense kreek.
Vogels als kleine karekiet, rietgors, waterral, bruine kiekendief en tal van steltlopers komen hier voor.
Het Eiland van de Meier is gelegen tussen Terneuzen en Spui, langs de Otheense kreek. Het betrekkelijk nieuwe natuurgebied is volledig toegankelijk. Het gebied steeds bosrijker. Het uitzicht over de Otheense kreek is de moeite waard! Het ook voor vogels interessant gebied is gelegen tussen de Bronkreek en een andere uitloper van de Otheense kreek, de Grote Dulper.
Spui (vroeger Zoutespui) is een dorp in de gemeente Terneuzen.. Het dorp is gelegen aan de oude hoofdweg tussen Terneuzen en Axel en heeft minder dan 200 inwoners. De naam van het dorp verwijst naar zijn oorsprong. In de zestiende eeuw ontstond Spui rond een spuisluis tussen twee zeearmen, die de naam "Het Zoute Spui" kreeg. De Otheensche kreek is een restant van een van deze twee zeearmen.
Blikvanger in het dorpje is de witte beltmolen Eben Haëzer ("tot hiertoe heeft de Heer ons geholpen") uit 1807. Spil van het dorpsleven vormen het buurthuis De Drie Gehugten (genoemd naar de drie gehuchten Spui, Magrette, en Schapenbout) en de eigen voetbalvereniging VV Spui. De overlevering wil dat Spui de molen toch vooral te danken heeft aan Napoleon. De keizer zou er op één van zijn vele reizen langs gekomen zijn en de bouw bevolen hebben, dwars tegen het verzet uit Axel in.
We combineren wandelknooppunten 89, 87, 96 en 90. We parkeren in de Sparkstraat. We wandelen van punt 89 richting punt 87 via een stukje op de Spuiweg, maar al snel wandelen we vlakbij de Bronkreek de hondenlosloopweide in, Zo wandelen we richting punt 89 waar we de Bronkreek oversteken en het bos inlopen richting Otheense kreek. We volgen de oever van de Otheense kreek tot punt 96, waar we richting punt 90 gaan (terugkeer naar Spui). Op de Spuiweg gekomen keren we terug via de molen.
Leuk om te weten
De Otheense Kreek is een krekensysteem in Zeeuws-Vlaanderen. De monding van de kreek ligt aan de oostkant van Terneuzen. Ongeveer een kilometer landinwaarts splitst de kreek zich in twee zijtakken. De zuidelijke tak loopt naar Axel. De oostelijke aftakking loopt via Zaamslag naar het zuiden. Een groot deel van het krekensysteem is nog watervoerend en veel kilometers landinwaarts te volgen zonder onderbrekingen. Het landschap van Zeeuws-Vlaanderen bestaat uit een zandgebied uit de laatste ijstijd dat tussen 6500 en 2800 jaar geleden door zeespiegel- en grondwaterstijging bedekt raakte door een uitgestrekt veenmoeras. Vanaf zo’n 2600 jaar geleden, waren er grote zee-inbraken en vormden zich grote getijdengeulen, waaronder de Honte, de voorloper van de huidige Westerschelde. Via die getijdengeulen zette de zee een kleipakket af en ontstond er een schorrengebied. De Honte had verschillende kleinere aftakkingen. Op de plaats van de huidige Otheense Kreek lag een natuurlijke zijtak van de Honte, de Notense geul, waaraan ook het dorp Noten lag.