Canisvlietpolder
Canisvlietpolder
Canisvlietpolder
Er is een Canisvliet binnenpolder en een Canisvliet buitenpolder.
De Canisvliet binnenpolder is een polder ten zuidoosten van Westdorpe in de Nederlandse provincie Zeeland. De polder behoort tot de Canisvliet- en Moerspuipolders.
Toestemming tot bedijking van de Canisvliet werd verleend in 1650 door de Staten-Generaal aan Caspar de Mauregnault, die commandeur was van de vesting Sas van Gent. In 1653 brak bij het Fort Sint-Marcus een dijk, en het octrooi werd gewijzigd. Er ontstond weer een conflict met de Staten van Zeeland.
De polder werd in het zuiden nog begrensd door de Geul van Sint-Marcus, en dit gaf moeilijkheden. In 1700 overstroomde de polder, en pas in 1787 werd de herdijking doorgevoerd en ontstond een polder van 1.187 ha.
In het noordwesten wordt de polder begrensd door de Molenkreek, Westdorpe en de Graaf Jansdijk, en aan de oostpunt ligt de buurtschap De Ratte, met het Fort Sint-Jan. In het zuidwesten valt de poldergrens samen met de Belgisch-Nederlandse grens.
De Canisvliet buitenpolder is een polder ten noordwesten van Zuiddorpe, in de Nederlandse provincie Zeeland. De polder behoort tot de Beoosten Blijpolders.
Het schorrengebied, dat bij de laatste herdijking van de Canisvliet binnenpolder in 1787 buitendijks kwam te liggen, werd in 1790 alsnog opgenomen in de Beoosten en bewesten Blijpolder, en vormt daarin een gebied van 332 ha.
De in deze polder aanwezige buurtschappen zijn De Ratte, met het voormalig Fort Sint-Jan, en De Muis, waar zich het voormalig Fort Sint-Marcus bevond, beide onderdeel van de Linie van Communicatie tussen Hulst en Sas van Gent.
Geschiedenis
"Casper de Mauregnault, commandant van Sas van Gent, verkreeg in 1650 de rechten
om een deel van het geulen- en schorrengebied ten oosten van het vestingstadje te bedijken. Dit gebied had zich gevormd na de doorsteking van de Nieuwe Landsdijk nabij Sas van Gent en Buucxgate in juli 1586, toen de troepen van prins Maurits het stadje Axel veroverden. Het ging om het ‘bedijcken ende beverschen van sekere schorrelanden ende slijcken ghelegen tusschen den Autricepolder, het Sas van Gendt ende St. Marq ghenaemt de schorren van Canisvliet en de Bernardtspolder, ressorterende onder de respective Ambachten van Axel ende Assenede’. Het octrooi tot indijking was vergund door de Staten-Generaal. Aanvankelijk mocht maar circa 2.000 gemeten (ca. 890 ha) ingedijkt worden. Men begon met de aanleg van de zeedijk aan de nieuwe Landsdijk ten oosten van Sas van Gent die ook de zuidelijke zeedijk van de Autrichepolder was. Van daar liep de dijk aanvankelijk in zuidelijke richting om dan in oostelijke richting af te buigen. De polder zou heel wat te verduren krijgen. In 1787 volgt de laatste en definitieve bedijking. De omvang van de polder was toen groter dan in de zeventiende eeuw."
Uit het naslagwerk van Marc De Vleesschauwer, Van Water tot Land, 2013.