Zonder twijfel één der mooiste en grootste (16 hectare) 'driesen' van Oost-Vlaanderen.

Doornzele is een van de oudste nederzettingen van Evergem. In 1234 werd in Doornzele een cisterciënzerinnenabdij opgericht, die zich voornamelijk bezighield met landbouw en het vruchtbaar maken van de streek. Daar vormde zich in de loop van de jaren een gehucht rond een dries. De voornaamste functies van de dries waren het plant- en weiderecht. Dit unieke en goed bewaarde landschap - drie kilometer lang - is sinds 1992 beschermd.

Over de stichting zelf van Doornzele is niet zoveel bekend. Men neemt aan dat ze in de vroege 13de eeuw ontstond, mogelijk in 1226-1227, en dat de familie en/of de abdij van Gistel (West-Vlaanderen) daar een rol in hadden. Andere auteurs vermelden als eerste abdis Aleydis van de Walle (+ 1213/1215) en plaatsen het ontstaan van Doornzele iets vroeger in de 13de eeuw. Een aantal monialen van de benedictinessenabdij uit het West-Vlaamse Gistel trokken daar weg om een soberder leven te leiden en vestigden zich in Doornzele bij Evergem waar de abdij van Gistel bezittingen had. Uit de bekende lijst van de abdissen blijkt dat velen behoorden tot Gentse patriciërsfamilies De abdij werd door de graven van Vlaanderen ingeschakeld voor de ontginning van gronden in de Ambachten van Axel en Assenede.

De woelige tijden van de godsdienstoorlogen in de tweede helft van de 16de eeuw betekenden het einde van de vestiging in Doornzele. Na 1584 werd de refuge of het toevluchthuis bij de Heilig-Kerstkerk in Gent (Doornzelestraat) tot een nieuwe abdij uitgebouwd. De landbouwfuncties bleven in Doornzele overleven. In 1796 werden de bezittingen openbaar verkocht.